De echte laurier behoort tot de laurierfamilie en groeit als een meerstammige groenblijvende struik tot 15 meter hoog. Er zijn vele andere plantensoorten die laurier worden genoemd maar tot andere plantenfamilies behoren; het enige wat ze gemeen hebben is dat hun bladeren ook aromatisch geuren. De bladeren van de echte laurier hebben een glanzend oppervlak en een licht golvende rand. De lichtgele bloemen verschijnen van mei tot juli, de vruchten zijn blauwzwarte glanzende bessen.

Echte laurier is inheems in zowel de Oude als de Nieuwe Wereld. Hij verdraagt weinig vorst en gedijt daarom vooral in subtropische klimaten, waar hij hele laurierbossen kan vormen - bijvoorbeeld op de Canarische Eilanden en in het noorden van Nieuw-Zeeland. In het hele Middellandse-Zeegebied komt de laurier in het wild voor, maar hij wordt ook als geneeskrachtige en specerijplant in plantages gekweekt; de grootste producent voor de wereldmarkt is Turkije. In Duitsland wordt hij commercieel geteeld aan de Bodensee en in het Rijnland, maar zonder winterbescherming zou hij hier de winter niet betrouwbaar doorkomen.

Laurierolie is de naam die wordt gegeven aan twee zeer verschillende producten. In de eerste plaats bevatten de lauriervruchten ongeveer 25 procent vette olie; de laurierolie die door het persen ervan wordt verkregen, is wasachtig en heeft een diepgroene kleur door het hoge chlorofylgehalte. Het heeft een bloedsomloopstimulerende, licht pijnstillende en antiseptische werking. In de tweede plaats is laurierolie ook de etherische olie die door distillatie uit de bladeren wordt verkregen, en die kleurloos en dun is - er zijn ongeveer 70 kilogram laurierbladeren nodig om één kilogram etherische laurierolie te verkrijgen.