Er zijn 100 tot 250 soorten wilde rozen op de gematigde breedten van het noordelijk halfrond, waarvan er vele door veredeling weer ontelbare variëteiten hebben voortgebracht. Alle rozensoorten produceren rozenbottels - maar alleen als bijen en andere insecten van tevoren het centrum van de bloem hebben kunnen vinden en daarin niet worden gehinderd, zoals het geval is bij cultivars met dicht gevulde bloemen.

4.000 jaar geleden waren de Perzen de eersten die niet genoeg konden krijgen van de heerlijke rozenbloesems en eraan konden ruiken. De eerste Damascener rozen kwamen naar Europa met de terugkeer van de kruisvaarders uit het Oosten. Vandaag zijn Bulgarije en Zuid-Frankrijk de belangrijkste producenten in Europa. De versgebloeide rozen worden meestal vroeg in de ochtend met de hand verzameld, wanneer hun gehalte aan etherische oliën het hoogst is. Tegen de avond bevatten de rozenbloesems nog maar een derde van de kostbare olie, de rest wordt uitgeademd.

Rozenolie is een van de meest gedifferentieerde plantenoliën met ongeveer 400 verschillende bestanddelen. Het wordt gewoonlijk verkregen als een distillaat van verse rozenblaadjes; de damastroos (R. damascena), de azijnroos (R. gallica) en de centifolia (R. centifolia) zijn de meest productieve. De belangrijkste bestanddelen van rozenolie zijn de antibacteriële stoffen citronellol en geraniol. Het water dat overblijft na distillatie, het rozenwater, bevat de in water oplosbare bestanddelen van de rozenbloesem en wordt ook gebruikt in cosmetica.