De halfheester, die tot 80 centimeter hoog wordt, ruikt sterk aromatisch, en zijn zilvergroene bladeren vallen op door hun gerimpelde oppervlak en viltige haren. Dat de salie een van de oudste en meest doeltreffende geneeskrachtige planten is, blijkt duidelijk uit zijn naam: Het is afgeleid van salvare, gezond maken. Salie wordt ook gebruikt als smaakmaker in de keuken; zelfs gedroogd behouden de bladeren hun aroma. De saliebloemen die van mei tot augustus verschijnen, zijn ook eetbaar.

De salie verdraagt droogte en houdt van veel zon en warmte - net zoals hij gewend is in zijn mediterrane thuis. Zoals vele andere geneeskrachtige en culinaire planten, werd salie door monniken over de Alpen meegebracht en in kloostertuinen in dit land verbouwd. Commerciële teelt komt voor in Dalmatië en Macedonië, bijvoorbeeld, en in mindere mate in Saksen, aan de Boven- en Middenrijn en in de uitlopers van het Harzgebergte. Als salie wordt geteeld op halfschaduwrijke plaatsen, produceert zij een bijzonder grote hoeveelheid etherische olie, maar is zij ook gevoeliger voor ziekten en plagen.

Saliebladeren bevatten hoge concentraties tannine en bittere stoffen. Door hun adstringerende werking zijn de slijmvliezen (bijvoorbeeld in de keelstreek) niet meer zo gemakkelijk door bacteriën en virussen te passeren; kleine wondjes sluiten sneller. De etherische olie die ook in de bladeren zit - met als hoofdbestanddelen thujon, cineool en kamfer - heeft een sterke antibacteriële en antivirale werking. Het feit dat salie naast al deze eigenschappen ook een krampstillend effect heeft, maakt het tot het ideale middel tegen droge hoest en verkoudheid.