De echte kamille groeit al sinds het einde van de steentijd als culturele begeleider in de buurt van nederzettingen, bijvoorbeeld aan de rand van akkers en op braakliggende grond. Al vroeg vond het ook een plaats in de tuinen van boerderijen en kloosters als een van de belangrijkste geneeskrachtige kruiden. De gehele plant verspreidt de typische kamillegeur, de bladeren zijn veelvinnig en veerachtig van uiterlijk. Van mei tot september verschijnen de bloemen met een witte corona en een geel hart dat steeds boller wordt naarmate de bloeiperiode vordert.

Zuid- en Oost-Europa waren de oorspronkelijke verspreidingsgebieden van kamille, maar tegenwoordig komt de plant voor in bijna heel Europa en in het westelijk deel van Azië; ook in Noord-Amerika en Australië is zij genaturaliseerd. De belangrijkste landen waar deze eenjarige plant wordt geteeld zijn Argentinië en Egypte. In Duitsland maakt zij het grootste deel uit van de ongeveer 75 geneeskrachtige plantensoorten die in dit land commercieel worden geteeld. Afhankelijk van de plaats en het weer varieert de kwaliteit van de oogst sterk; slechts een klein deel voldoet aan de norm voor verkoop in de apotheek.

Toen in 1987 voor het eerst een geneeskrachtige plant van het jaar moest worden gepresenteerd, werd kamille gekozen. En terecht, want het is een echte allrounder: de essentiële olie in de bloemhoofdjes is niet alleen antibacterieel en ontstekingsremmend, maar ook krampstillend, kalmerend en spierontspannend. Kamille wordt zelfs gebruikt om angststoornissen te behandelen. De kamille ontwikkelt zijn genezende werking door de essentiële olie die uit de bloemen wordt geëxtraheerd en die diepblauw gekleurd is door het chamazuleen dat zij bevat.