Het geslacht Hamamelis omvat vijf soorten, waarvan er drie uit Amerika komen en telkens één uit Japan en China. Voor de farmacie en de cosmetica is echter alleen de Virginian witch hazel van belang. Het is een bladverliezende struik tot zeven meter hoog, die soms uitgroeit tot een boom met een korte stam en een brede kroon. De schors is lichtbruin en glad; de bladeren lijken op die van de hazelnoot. Sterk geurende, lichtgele bloemen met zeer smalle, bijna draadvormige bloemblaadjes verschijnen van september tot oktober.

De toverhazelaar is inheems in de loofbossen van de gematigde klimaatzone in het oosten van Noord-Amerika; de inheemse volkeren die daar woonden, gebruikten de bladeren en de schors om wonden en ontstekingen te behandelen. In de 18e eeuw bereikte toverhazelaar Europa, maar hier wordt hij bijna uitsluitend gebruikt als sierstruik in tuinen en parken. De grondstoffen van toverhazelaar voor farmaceutisch en cosmetisch gebruik worden meestal ingevoerd uit Noord-Amerika, waar de bladeren in de herfst en de schors in de lente bijna uitsluitend op wilde plaatsen worden verzameld.

Toverhazelaarextract, dat rijk is aan tanninen, saponinen en flavonoïden, wordt verkregen uit de poedervormige bast van twijgen en takken van de toverhazelaar; ook de gedroogde en fijngehakte bladeren leveren een werkzaam extract op. Het hoge gehalte aan tannines en looistoffen in deze extracten heeft een samentrekkende, hemostatische, antiseptische en ontstekingsremmende werking. Als de schors of de bladeren worden gedistilleerd, verkrijgt men toverhazelaarwater. Het bevat nauwelijks tannines, maar wel de vluchtige bestanddelen, bijvoorbeeld de etherische olie, en heeft een antibacteriële en verzachtende werking.