Als u op internet naar inmaakpotten zoekt, komen inmaakpotten onvermijdelijk in de bovenste rijen voor. Weckgläser is de soortnaam geworden voor inmaakpotten en heeft ook het gebied van de werkwoorden veroverd: Einwecken betekent niets anders dan inmaken, inkoken. Slechts weinig producten slagen erin zo diep door te dringen in het taalgebruik - en dus ook in de menselijke denk- en handelingsprocessen: Zij moeten een bijzondere inherente functionaliteit bezitten om een dergelijke faam te verwerven, een gebruik dat een revolutie teweegbracht in vroegere gewoonten.

De moderne geschiedenis van het inblikken begon met niemand minder dan Napoleon Bonaparte, de kleine man met een voorliefde voor grootsheid - en dat betekende dat hij gedreven werd door een grote drang om te veroveren. In die tijd stond en viel het succes van een veldtocht echter met de aanvoer van troepen, die voortdurend vers aangevoerd moesten worden - er bestond niet zoiets als ingeblikt voedsel, en je kon een leger niet sterk (en gelukkig) houden met alleen stokvis en gezouten vlees.

Ondraaglijke omstandigheden voor de keizer van de Fransen. Hij schreef een wedstrijd uit en loofde een prijs van 12.000 gouden francs uit voor degene die een conserveringsmethode ontdekte. Een fortuin. De ambitie van scheikundigen en uitvinders was gewekt. De chef-kok François Nicolas Appert ontdekte dat voedsel niet langer bederft na verhitting tot 100 °C in hermetisch gesloten recipiënten. De 12.000 gouden francs waren van hem.

Dit alles gebeurde in 1810. En het zou nog 82 jaar duren voordat Rudolf Rempel, een chemicus uit Gelsenkirchen, octrooi aanvroeg op een uitvinding: een apparaat voor het inblikken - omdat het voedsel in de potten werd gekookt - samen met inblikken die werden afgesloten en afgesloten met rubberen ringen en tinnen deksels. Deze uitvinding trok op zijn beurt de aandacht van de Duitse ondernemer Johann Carl Weck, die in 1893 het octrooi op de uitvinding van Rempel verwierf. De triomf van de Weckpotten kwam wat traag op gang, maar was uiteindelijk niet meer te stoppen.

Tijden veranderen, maar het nut van potten niet. Wat vroeger heel gewoon was - en overigens een noodzaak, omdat supermarkten nog niet zo talrijk waren (en diepvriesproducten in Duitsland pas in de jaren vijftig populair werden) - wordt nu door een nieuwe generatie zelfcateraars weer zeer gewaardeerd: het bewaren en bewaren van de vruchten van de eigen oogst.

Wanneer de oogsttijd in volle gang is, levert de tuin gewoonlijk zoveel goede producten op dat het nauwelijks mogelijk is al het fruit vers te eten of de groenten rechtstreeks in de keuken te gebruiken. Des te beter is het als, na de passende, praktische oogstgereedschappen, ook alle gebruiksvoorwerpen bij de hand zijn om de oogst uit eigen tuin (of wat u van de boer hebt gekocht) voor de winter te bewaren.

Naast potten in verschillende maten en vormen biedt Manufactum je ook de nodige hulpmiddelen om een degelijk en uiterst functioneel bewaarsysteem op te zetten: van oogstgereedschap en inmaakgerei tot opbergmeubels.