Gids
Een bureau. Voor het hokjes denken
Simpeler dan dit wordt het niet: in zijn basisvorm is een bureau niets meer dan een blad met vier poten. Toch is het zeker niet aanmatigend om het de meest prestigieuze van alle meubelen te noemen. Het is waar de geest, de drang en het gezag wonen. Althans, deze eigenschappen worden er herhaaldelijk aan toegeschreven. Niet voor niets laten vele hooggeplaatste personen zich portretteren achter hun bureau, en is het werk van dichters en denkers nauwelijks los te zien van hun werkmeubilair. Het eigen bureau daarentegen wordt niet zelden gezien als een plaats van vervelende plichten en minder als een motor van creativiteit of zelfs als een monument van macht. Dit hokjesdenken kan echter worden voorkomen, want een bureau is ook wat je er zelf van maakt. In het beste geval is het een meubelstuk dat de eigen persoonlijkheid onderstreept en tegemoet komt aan de eigen werkgewoonten - een bureau met een eigen karakter.
Het bureau als symbool
Geen enkel ander meubelstuk wordt zo met zijn eigenaar vereenzelvigd als een bureau. Of liever: de rol van de eigenaar is verbonden met zijn bureau. Minder in de privésfeer dan in de werkomgeving dient het als enscenering, als zichtbaar bewijs van rang en invloed - vooral naarmate men hoger in de hiërarchie opklimt. Hier worden ideeën geopperd, contracten opgesteld en beslissingen genomen. Geen Amerikaanse inwijdingsceremonie is compleet zonder een foto van de president achter het donkere, logge bureau in het Oval Office. Ook vroegere heersers zoals keizer Frans Jozef I, keizer Wilhelm I of Otto von Bismarck hadden massieve kantoormeubelen en werden bij voorkeur afgebeeld in de context van een schrijfmeubel dat belangrijkheid en drukte suggereert. Als een portret van de hoofdredacteur van een bekende krant nodig is, wordt hij getekend als een creatieve denker, half verscholen achter het bureaublad gebogen onder boeken, tijdschriften en documenten. En het hoofd van een grote onderneming wordt graag afgebeeld zittend achter een keurig minimalistisch monstrum van glas en staal, zijn telefoon aan zijn oor, zijn belang nauw verbonden met zijn bureau.
Een bijzonder geval van het samenvallen van meubel en mens betreft de schrijver en de denker. Reeds in de 18e eeuw begon een grote golf van literair toerisme: reizen naar de plaatsen waar auteurs werkten en woonden, bezield door de wens dat in de aanwezigheid van het bureau, de secretaire, het staand bureau of wat dan ook waarop de werken werden geschreven, een beetje van de geest, het genie en het creatieve talent van de dichter op zichzelf zou kunnen overslaan. Of op zijn minst dat je hem en zijn aura kon voelen via je meubels en zo een beetje dichter bij hem kon zijn. Ook vandaag nog zijn de huizen van beroemde literaire figuren populaire bezienswaardigheden, plaatsen waar het bureau van de kunstenaar centraal staat. Een monument ter ere van de filosoof Theodor Adorno, dat in Frankfurt in het openbaar is tentoongesteld, verheft het bureau zelfs tot een universeel symbool van het werk van de theoreticus - duidelijk meer dan alleen maar een meubelstuk.
Het bureau als een weerspiegeling van de geest?
Wanneer men in kantoren rondkijkt, is het gemakkelijk om aan de hand van het bureau een eerste karakterisering van de eigenaar te maken: uiterst ordelijk en gestructureerd, een anarchistische chaos, onpersoonlijk en gereduceerd of beladen met memorabilia van knuffeldier tot de familiefoto. In feite - en hier geldt: er is geen onderwerp dat nog niet door de wetenschap is aangepakt - hebben studies aangetoond dat de vormgeving van het bureau sterk varieert naar gelang van de bedrijfstak, de culturele groep en het geslacht. In Azië bijvoorbeeld is het een goede gewoonte om de werkplek te versieren met trofeeën en onderscheidingen, lijken administraties vaak op een groene jungle en hebben vrouwen de neiging aanzienlijk meer persoonlijke voorwerpen om zich heen te verzamelen dan mannen. Vanuit zuiver statistisch oogpunt natuurlijk.
Een kleine inventarisatie in de Manufactum-gebouwen kon deze theorieën echter bevestigen noch weerleggen. De eveneens aangekondigde tendens dat een bureau leger wordt naarmate men hoger in de bedrijfshiërarchie opklimt, kan echter ook hier tot op zekere hoogte worden waargenomen. Volgens de onderzoekers heeft dit echter niets te maken met het feit dat er in deze kantoren niet wordt gewerkt. Een opgeruimde werkplek getuigt eerder van een systematische en doelgerichte aanpak, een heldere geest en een focus op de essentie. Vermoedelijk worden dergelijke mensen gedomineerd door hun linkerhersenhelft en gaan zij rationeel, beheerst en analytisch te werk. Mensen daarentegen, die van hun bureau een papieren hel maken en nauwelijks ontdekt kunnen worden achter de stapels van hun documenten, werken via de rechterhersenhelft, zijn creatief, denken in netwerken en werken aan verschillende projecten tegelijk.
Wat voor bureau wil je zijn?
Het is eigenlijk heel eenvoudig: als het bureau de persoon maakt, bent u vrij om te kiezen in welke la u in de perceptie van anderen wilt worden ingedeeld. Of hoe je jezelf wilt voelen op je werk. Past het klassieke old-school bureau beter bij u, het verfijnde bureaumeubel of wilt u met behulp van moderne onderstellen of tafelpootbeugels overkomen als een eigentijdse met affiniteit voor design? Met bijpassende accessoires uit ons assortiment, zoals tafellampen of kantooraccessoires, kunt u de puntjes op de i van uw "lade" zetten en uw imago verder vormgeven. Er zijn geen grenzen aan je verbeelding. Misschien is het echt je bureau dat ideeën creëert of een dichter van je maakt. Het zou het proberen waard zijn.
Maar ook als je kiest op basis van louter praktische aspecten (wat opnieuw je persoonlijkheid suggereert), zul je bij Manufactum vinden wat je zoekt - en toch een mooi figuur slaan. Of het nu een stalen werkpaard is of een ergonomisch vormgegeven schrijfinstrument, er is een (bureau)lade voor iedereen. In geval van twijfel, ook als accessoire.
