Alleen in het begin was er een vijgenblad. Daarna was het nooit meer jasje als broek wat de heren van de schepping onder de gordel droegen. De enorme betekenis van de mannenbroek in de menselijke cultuurgeschiedenis blijkt uit de vele spreuken rond de onderste helft van het kledingstuk. Want zij verwarmen en bedekken niet alleen uiterst belangrijke delen van het lichaam, die sinds de ontwikkeling van de rechtopgaande gang veel meer bewaking behoeven dan vroeger - zij beschermen ook essentiële lichaamsfuncties. Auteur en journalist Fritz Raddatz verwoordt het amusant in een notendop: "Als een man ze niet draagt, staat hij in een hemd; maar Gram beheert ze ook als ze dood, vol of open zijn. Denk eraan: de broek heeft het in zich."

In die zin is het dus volstrekt logisch: de bewuste bretelspecialist besteedt aandacht aan de kwaliteit van zijn beenmode. Hij geeft de voorkeur aan eersteklas natuurlijke vezels, zoals het bijzonder langvezelige Pima-katoen, het fijnste in zijn soort ter wereld, dat alleen met de hand kan worden geoogst. De in robuuste stoffen geweven kledingstukken staan garant voor duurzaamheid en maximaal comfort. Maximaal zes procent elastaan in de stof is aanvaardbaar - omdat het dient om de pasvorm te behouden. Knopen van hoorn of andere natuurlijke materialen en ritssluitingen met gepolijste tanden benadrukken nog het exclusieve karakter van de beenmode. Ongeacht of een man de broek op kantoor of in zijn vrije tijd wil dragen: klassieke pasvormen geïnspireerd op de authentieke modellen van de 20e eeuw brengen tijdloze elegantie op elke plaats. Zo'n stofkunstwerk wordt al gauw een lievelingsstuk in de garderobe voor lange tijd. Het spreekt vanzelf dat de man van de wereld ook aandacht besteedt aan eerlijke en duurzame fabricageprocessen. Daarom worden bijna alle stukken in het Manufactum-assortiment in Duitsland en Europa gemaakt.

De geschiedenis van de broek is een compendium van mannelijke verpakkingsstrategieën. Paarden spelen er een grote rol in. En oorlog. Want een niet onbelangrijk deel van de ontwikkeling van de broek vindt quasi rechtstreeks voor het slagveld plaats. Je zou kunnen zeggen: het was een lange en bebloede rit naar de broek van vandaag. Als de mensheid vredelievender was geweest, wie weet wat mannen vandaag dan aan hun riem zouden dragen. Maar laten we het stap voor stap doen:

Archeologen hebben de oudste broekvondst tot nu toe in China ontdekt. Het stuk, gemaakt van geweven wol, is naar schatting ongeveer 3200 jaar oud en werd gedragen door een Chinese cavaleriekrijger - om hem te beschermen tegen schaafwonden op de rug van een paard. Ook in Europa wordt nu aangenomen dat de omgang met paarden er in belangrijke mate toe heeft bijgedragen dat de Germanen rond 750 v. Chr. de praktische "huson", of schede, van de Kelten hebben overgenomen. Breed uitgesneden, werd het op zijn plaats gehouden door een riem. Een kledingstijl om van te snotteren, vonden de gewaad-dragende "beschaafde" volkeren - de Romeinen en de Grieken - in die tijd.

Minder van boven is meer van onder.
Na enkele eeuwen concurrentie met tweedelige beenwarmers werd de broek steeds toonbaarder met de ontwikkeling van nieuwe oorlogspantsers. Nu de bovenstukken steeds korter worden, zijn beenwarmers die alleen uit broekspijpen bestaan, niet langer - hoe zullen we het zeggen? - hedendaags. Of wil je op het slagveld staan met je zitvlees bloot? Precies. Voor mannenbroeken was dit de doorbraak. In de 14e eeuw droegen ridders nauwsluitende leggings als huidbeschermende laag onder hun stijve harnas. En het duurde niet lang of deze trend raakte ook buiten het slagveld in zwang.

Uitgezakte broek, "playing it cool".
Tweehonderd jaar later was er een belangrijk detail bijgekomen: Het codpiece. En het kreeg veel aandacht van sommige dragers in de volgende jaren van de Renaissance. Terwijl de broek zelf tot knielengte was gekrompen en met kousen werd gecombineerd, werd de slab een zogenaamde schaamkap en vervolgens een vreemde mode. Aanvankelijk was hij alleen bedoeld om de mannelijkheid te beschermen, maar in de loop der jaren groeide hij uit tot soms abnormale afmetingen. Vooral de Landsknechte, een Duits huurlingenleger, gebruikte het om kracht, macht en agressiviteit te demonstreren. Bovendien, en dit is geen grap, gebruikten de soldaten ze voor transport, want broekzakken bestonden nog niet. Volgens de Franse kroniekschrijver Rablais droegen sommigen zelfs sinaasappels in hun "braguette". Alleen om ze eruit te halen als hij een dame ontmoette. Helaas vertelt de auteur ons niet hoe hij op dergelijke flirtpogingen reageerde.

In korte broek op het schavot.
Beenmode bleef ook in de barok een statussymbool. De heersende klasse droeg nu de "culotte" - een bijzonder nauwsluitende en aanstootgevende variant van de kniebroek. "Goud aan de broek en geen in de broek", luidde het bijtende volksgezegde. De Franse revolutionairen maakten echter in 1789 een abrupt einde aan deze trend van broeken tot op de knie - zoals bekend, maar opnieuw met veel bloedvergieten. De opstandelingen droegen trots de "pantalons", de lange vissersbroeken, en gingen de geschiedenis in als "sansculottes" ("zonder broek"). De kniebroek werd gedegradeerd tot het kostuum van de bedienden. En symbolen van mislukking: de gewoonte om de broekspijpen van ongelukkigen af te snijden gaf aanleiding tot de hedendaagse uitdrukking: "Er staat daar iemand met zijn broek afgezaagd". In het midden van de 19e eeuw, met de groeiende invloed van het puritanisme en het protestantisme, kwamen veel discreter stoffen in de mode. Mannenbroeken hadden nu een split in plaats van een slabbetje en gingen op in de bovenkleding - kostuumbroeken werden gangbaar. Door de voortschrijdende industrialisatie nam ook de behoefte aan robuuste werkkleding toe. De snitten die we vandaag kennen, zoals chino's of , zijn allemaal ontwikkelingen van de laatste 100 jaar. En ze hebben tot op de dag van vandaag niets van hun populariteit verloren.

De man heeft in het algemeen de reputatie geen grote fan te zijn van liederlijke winkeltrips. Dat kan wel of niet waar zijn. Zeker is echter dat de jacht op het juiste broekenmodel niet in een lange odyssee hoeft te ontaarden. Als je weet waar je naar moet zoeken, is het zoeken makkelijk. En je hoeft niet lang op je handen te zitten. Je hoeft alleen maar eerlijk tegen jezelf te zijn, en je zult nooit meer een hoogwaterbroek kunnen dragen.

Er zijn een paar duidelijke tekenen dat de broek u niet echt perfect past en dus niet geschikt is als begeleider op lange termijn: ontsierende kreuken. Als ze bij de knieën of billen verschijnen, is dat een teken dat de broek niet de juiste maat heeft of dat de snit gewoon niet flatteus voor u is. Als u wilt voorkomen dat u de verkeerde aankoop doet, is het verstandig om eerst uw meetlint te pakken en uzelf professioneel op te meten. Als u uw exacte verhoudingen kent, zult u snel de juiste herenbroek vinden - in Duitse, Amerikaanse of internationale kledingmaten. De volgende drie maten zijn van cruciaal belang bij het kopen van een broek:

• De tailleomtrek: Deze wordt twee tot drie centimeter boven het heupbeen gemeten, d.w.z. ongeveer ter hoogte van de navel. Het is hetzelfde als de taille omvang. Als je het omrekent naar inches (gedeeld door 2,54), heb je automatisch de Amerikaanse broekwijdte die je nodig hebt. En afhankelijk van of u de tailleband liever onder of op uw buik draagt, gaat u voor een broek met lage taille of een buikuitsnijding.
• De heupomtrek: Hier wordt het sterkste deel van de billen gemeten, dus een flink stuk onder het middel. Deze waarde helpt om te bepalen welke snit het beste bij u past. Als u bijvoorbeeld een paar kilo te zwaar bent, kunt u het beste kiezen voor recht gesneden broekspijpen die het middenrif niet visueel accentueren, zoals de taps toelopende wortelvorm. Plooien zijn hier ook een goede keuze. Zij rekken het been optisch uit en doen de drager niet alleen langer maar ook slanker lijken.
• De kruislengte: Dit is ook een belangrijke broekmaat omdat het de vereiste lengte aangeeft. Het wordt gemeten aan de binnenkant van het been. Voor zakelijke en kostuumbroeken wordt de maat genomen vanaf het kruis tot net boven de vloer, zodat de zoom van de broek later elegant op de schoen kan rusten. Voor casual broeken kan het iets korter - hier meet u tot ongeveer halverwege de hiel van de schoen, zodat de zoom van de broek niet door de modder wordt gesleept bij activiteiten buitenshuis.
  Zo, nu heb je jezelf gemeten. Nu moet je gewoon je smaak laten beslissen. Een laatste tip: Het geheime wapen voor mannen is naar verluidt de chino. Ze hebben de reputatie dat ze er altijd goed uitzien, overal en voor iedereen. De vraag blijft: wat draag je erbij? Maar dat moet ook niet al te moeilijk te beantwoorden zijn. In ons assortiment herenkleding vindt u zeker wat u zoekt.