Heidschnuckenfell

Dit bont is afkomstig van Heidschnucken (heideschapen) uit de Lüneburger Heide, waar zij belangrijke rentmeesters van het landschap zijn. Hun vlees wordt gewaardeerd als delicatesse en verwerkt tot stevige worsten. Na het looien wordt het Heidschnucken-bont niet gebleekt of geverfd. Hij vertoont dus zijn natuurlijke kleur, die varieert van zilvergrijs en grijs tot grijs-Braun en Braun. Bovendien behoudt de wolvacht haar natuurlijke lengte van 7 tot 15 cm. De Heidschnucken werken en grazen in hun natuurlijke levenscyclus en daarom worden ze alleen op bepaalde tijdstippen geslacht. Het kan dus gebeuren dat er geen skins beschikbaar zijn. Ook hebben wij weinig invloed op de kleur die uw heide schapenvacht zal hebben - de levering zal dus een kleine verrassing inhouden.

Wij betrekken onze heideschapenvachten van de bontspecialist Heitmann Felle, een traditioneel bedrijf op de Lüneburger Heide dat in 1820 werd opgericht en vandaag de dag nog steeds door een familie wordt geleid (in de zesde generatie). De vacht van de Heidschnuck heeft een vrij sterke structuur, maar is toch wat gevoeliger voor zwaar gebruik dan bijvoorbeeld een wollen schapenvacht. Het duurzame gebruik van het Heidschnuck-bont als zitkussen zal dan ook na verloop van tijd merkbaar zijn. Voor het overige is de vacht vrij gemakkelijk te verzorgen: af en toe uitschudden in de frisse lucht en voorzichtig borstelen volstaan. Houd er echter rekening mee dat het Heidschnucken-bont vanwege het looiproces niet gewassen of aan vocht blootgesteld mag worden. De bij het looien gebruikte aluinzouten zijn oplosbaar in water, en daarom zou het leer hard worden als het zou drogen.

Heidschnucken kenmerken het beeld van de Lüneburger Heide zoals Erikakraut en Geest. Daar nemen ze de rol van landschapsonderhouder op zich, want door hun gebladerte houden ze de savanneachtige structuur en daarmee de habitat van vele planten- en diersoorten in stand, en tegelijkertijd bemesten ze de bodem. Hoewel heideschapen zuinige dieren zijn, houden ze van afwisseling en "snoepen" ze naast heidekruiden ook graag van wilde kruiden en gras, waaraan ze de naam "Schnucke" te danken hebben, die is afgeleid van "schnökern" - snoepen.

De robuuste Heidschnucken behoren tot de zogenaamde Noordse kortstaartschapen; op de Lüneburger Heide leeft vooral de grijs gehoornde Heidschnucke, die zou afstammen van de moeflon van Sardinië en Corsica. Zijn vacht is zilver- tot donkergrijs, zijn kop en slab zijn zwart. De hoorns van de vrouwtjes (de mormels) zijn sikkelvormig naar achteren gedraaid, bij de rammen zijn ze slakvormig naar voren gedraaid. Heidschnucklammeren worden altijd geboren met zwarte krullen; pas in de loop van hun eerste levensjaar verandert hun wol in lichtere tinten, die liggen tussen zilvergrijs en Braun. De Heidschnuck is een mengwol-landschaap en heeft een wolvacht van zachte ondervacht en grove kroonvacht, die de ondervacht tegen weersinvloeden beschermt.