Gids
Bril van hoge kwaliteit. Transparante elegantie op elke tafel
Glas is ontstaan uit de elementen vuur en aarde en is een van de oudste materialen die door de mensheid is gebruikt. Als je het gebruik van natuurlijk voorkomend glas zoals obsidiaan als messen of pijlpunten meetelt, is het materiaal al bij ons sinds het Neolithicum zo'n 7000 jaar geleden - lang voordat de mens zelf de kunst van het glasblazen leerde. Of het nu gaat om ramen, spiegels, karaffen, schalen, kopjes of lenzen - zonder deze veelzijdige stof, die indruk maakt door zijn esthetiek en functionaliteit, zou ons dagelijks leven er heel anders uitzien. Zonder glas zou er geen immunisatie zijn en zou het elektron nooit ontdekt zijn.
Toch blijft het gedrag van glas tot op de dag van vandaag mysterieus voor ons: het heeft bijvoorbeeld geen smeltpunt zoals water, maar wordt alleen zachter en kneedbaarder naarmate de temperatuur stijgt vanaf ongeveer 600 °C - glas transformeert. Afhankelijk van het recept wordt het pas vloeibaar tussen 1.000 °C en 1.600 °C. Sommige wetenschappers zien glas daarom helemaal niet als een vaste stof, maar omschrijven het als een "onderkoelde vloeistof", waarvan de atomen zelfs in vaste toestand geen geordende kristallijne structuur vormen.
Kortom: glas is een heel fascinerend materiaal dat de moeite waard is om te leren kennen - ook als het gaat om het juiste servies voor een mooi gedekte tafel. In ons assortiment vind je een weloverwogen selectie van glazen met een rijke geschiedenis en geschikt voor dagelijks gebruik, die zowel door hun hoge kwaliteit als hun design indruk maken. Mondgeblazen, geschikt voor laboratoriumgebruik of met een vleugje Franse charme - perfect afgestemd op jouw wensen, ze zullen je lang van dienst zijn.
Glas geschiedenis. Een tijdperk begint.
De ontdekking van de productie van kunstglas gebeurde waarschijnlijk heel toevallig tijdens het bakken van aardewerk. Het materiaal van zand en rots, zonder opzet samengesmolten, lag in de overgebleven assen ergens in het Nabije Oosten en inspireerde tot navolging. Toen het glinsterende, edelsteenachtige glas eenmaal was ontdekt, was het het perfecte materiaal voor de vaten van de heersende klasse, want de productie en verwerking waren duur. De oudste glazen bokaal die tot dusver in de wereld is gevonden, behoorde toe aan de Egyptische farao Thutmosis III, die de lichtblauw versierde bokaal van wit-grijs glas ongeveer 3.500 jaar geleden gebruikte. In die tijd wikkelden de glasmakers zacht geworden glasstaven nog in stukken rond een kern, die zij vervolgens konden verwijderen. Bijna 800 jaar later gaf de Assyrische koning Assurbanipal het eerste glasrecept aan het nageslacht door: "Neem 60 delen zand, 180 delen as van zeeplanten, 5 delen krijt - en je krijgt glas. De triomf van het glas was begonnen.
Glasblazer's pijp en smeltoven. De revolutie in de glasproductie.
Ergens tussen 200 en 100 v. Chr. moet een Syrische glasmaker op een briljant idee zijn gekomen. Hij monteerde een pijp van meer dan een meter lang met een hittegeïsoleerd mondstuk aan het ene uiteinde en pakte het gesmolten glas met de andere kant op om het te bewerken - de eerste glasmakerspijp was geboren. Het apparaat betekende een technische revolutie, omdat het voor het eerst mogelijk werd om geblazen, dunwandige vormen te produceren. Dolgelukkig met zo'n uitvinding verspreidden de Romeinen het over hun uitgestrekte rijk. Samen met regelbare smeltovens die een constant goede glaskwaliteit garandeerden, ontwikkelde zich in de daaropvolgende eeuwen een kunst van glasblazerij die prachtige en extravagante vaten voortbracht.
Maar met het begin van de volksverhuizingen en het einde van het Romeinse Rijk is veel van deze technische kennis weer verloren gegaan. De opkomende christelijke wereld zag het glanzende, gladde materiaal als een "heidens duivelswerk" en Paus Leo IV verbood rond 850 zelfs het gebruik van glazen vaten in kerkdiensten. Ironisch genoeg waren het de christelijke kloosters die enige tijd later weer glas begonnen te produceren. Voor de daar geproduceerde sterke dranken was glas, duivels of niet, gewoon een van de beste verpakkingen die beschikbaar was.
Over spionnen en glasbossen.
Met zijn begeerde "cristallo" ontwikkelde Venetië zich vanaf de 11e eeuw tot het centrum van de Europese glasindustrie. De glasmakers gebruikten een speciaal wit zand van hoge zuiverheid. Het resulterende glas had een onnavolgbare glans en onderscheidde zich door zijn absolute kleurloosheid. De geheime recepten werden op het eiland Murano zorgvuldig bewaakt uit vrees voor spionage - verraders riskeerden de doodstraf. Maar zoals zo vaak in de geschiedenis waren er een paar ondernemende figuren die niet onder de indruk waren van dergelijke bedreigingen. En zo, vermoedelijk met de hulp van een paar afvallige glasmakers, slaagde de Venetiaanse glaskunst erin de Alpen over te steken naar Midden-Europa.
Ten noorden van het gebergte domineerden vanaf de hoge Middeleeuwen de glasblazerijen in de bossen met hun typische groengekleurde glazen de glasproductie. De locatie in het bos was praktisch - de brandstof die nodig was voor de smeltovens was direct buiten de deur. De glasmakers leefden volgens het nomadenprincipe: wanneer het bos om hen heen werd gekapt, trokken zij verder en bouwden elders hun glasblazerij weer op. Zonder dat zij het van plan waren, hebben zij door hun ontginningen een belangrijke bijdrage geleverd tot de vestiging van hele streken. Pas met het begin van de industrialisatie in de 18e eeuw kwam er langzaam een einde aan de rondtrekkende glasblazers. Steeds complexere machines dwongen hen zich te vestigen. De eerste automatisch geproduceerde glazen en flessen zetten de koers uit voor de huidige glasproductie.
Glazen en hun variëteiten. Helpers met bepaalde voordelen.
Sinds het ontstaan van de glasproductie is er veel gebeurd. Nieuwe recepten hebben geleid tot nieuwe soorten glas, waarvan de eigenschappen specifiek kunnen worden aangepast aan het beoogde gebruik. Glas wordt niet langer alleen geblazen, maar ook getrokken, gewalst, geperst, gekleurd, gecoat, bedrukt, gesneden, geboord, gefacetteerd, gematteerd of gehard. Het wordt meer gebruikt dan bijna elk ander materiaal in ons dagelijks leven. De verschillende soorten glas onderscheiden zich niet alleen door hun chemische samenstelling, maar vaak ook door de manier waarop ze worden bewerkt:
- Tempered glass: Gehard glas is de beste keuze voor iedereen die op veilig wil spelen. Een speciale warmtebehandeling zorgt ervoor dat het glas veel sterker breekt en bestand is tegen zowel vallen als hoge temperaturen. Als het toch breekt, valt het uit elkaar in plaats van te versplinteren. Er blijven geen scherven met scherpe snijranden achter en dus ook geen potentiële bronnen van gevaar.
- Perstglas: Glazen gemaakt van geperst glas worden geproduceerd met behulp van metalen mallen waarin viskeuze glasmassa wordt gegoten en vervolgens in vorm wordt geperst. Als een glas uit verschillende delen is samengesmolten, is vaak een licht zichtbare glasnaad te herkennen. Gegoten glas van hoge kwaliteit wordt na het productieproces "vuurgepolijst" - de buitenste wand wordt met hitte verfijnd. Dit zorgt voor een mooie glans. Glazen van persglas zijn vaak dikker, vaatwasmachinebestendig en zeer stabiel door hun grotere gewicht. Ze zijn perfect voor de volgende barbecue in de tuin, omdat niets ze zo snel zal omstoten
- Borosilicaatglas: Het glas dankt zijn naam aan het borium- en silicaatgehalte, de twee grootste bestanddelen in de formule. Het werd ontwikkeld door de scheikundige Otto Schott in Jena en wordt daarom vaak Jenaer Glas genoemd. Borosilicaatglas heeft een hoge optische kwaliteit en is perfect voor laboratoriumwerk. De arts en microbioloog Robert Koch ontdekte de tuberkelbacil in 1882 met behulp van een microscoop met een borosilicaatlens. Maar dat is nog niet alles: borosilicaatglas is bestand tegen chemicaliën en temperatuur. Het is daarom het perfecte glas voor kookgerei en warme dranken
- Machinegeblazen glas: In tegenstelling tot gegoten glas, dat met een stempel wordt geproduceerd, krijgt machinaal geblazen glas zijn vorm door meerdere luchtstoten. Hierdoor kan zeer dunwandig glas op industriële schaal worden geproduceerd, maar tegen een prijs die veel lager ligt dan die van mondgeblazen tegenhangers
- Mondgeblazen glas: Alleen mondgeblazen glas laat de volledige vaardigheid van de glasmaker zien. Elk stuk is uniek en met veel zorg en vakmanschap gemaakt. "Ik ben van mening dat een mooi glas zoveel mogelijk moet bevatten van de adem die het heeft voortgebracht," zei de Franse schilder en glasblazer Maurice Marinot. Mondgeblazen glazen zijn echte kunstwerken op elke tafel - ze mogen dus niet in de vaatwasser
- Kristalglas: De toevoeging van lood-, barium-, kalium- of zinkoxide geeft kristalglas een verhoogde brekingsindex en dus meer lichtspreiding: het licht dat door het glas valt, wordt gebroken in zijn verschillende kleurcomponenten, net als een kristal. Deze eigenschap wordt vaak versterkt door het glas dienovereenkomstig te snijden, zonder dat het zijn transparantie en schittering verliest.
Bijpassende glazen om ten volle van te genieten. Een kleine glaswerk les.
Voor sommigen is het een kristalheldere zaak, voor anderen eerder ondoorzichtig: de keuze van het juiste glas. Afhankelijk van de drank zijn er meer of minder geschikte varianten om een gekozen vloeistof door de keel te leiden. Limonade kan nog steeds niet schelen waarmee je het dumpt. Een goede wijn daarentegen die in de verkeerde verpakking wordt gepropt, neemt onmiddellijk wraak met een minimaal smaakgenot. "Ongeveer 20 procent van het wijngenot heeft te maken met het juiste glas," schat de Britse wijncriticus Jancis Robinson. Een veronderstelling die ook geldt voor geesten. Zelfs het zogenaamd pretentieloze bier, dat zonder klagen rechtstreeks uit de fles kan worden gedronken, zou volgens de groeiende ambachtelijke bierscène zijn volle boeket en aroma pas in het juiste glas tot ontwikkeling kunnen brengen. Je wilt er niet eens aan denken hoeveel sensualiteit er al verspild is met plastic bekertjes, of wel? Met een beetje kennis van glas kunt u dit in de toekomst voorkomen.
- Wijn: Het vinden van de juiste glazen voor een voortreffelijke wijn is een wetenschap op zich. Maar er zijn een paar basisregels die je kunt volgen. In de eerste plaats hoort wijn over het algemeen in een bokaal - als u hem bij de steel vasthoudt, voorkomt u dat de warmte van uw hand een negatieve invloed heeft op de temperatuur van de wijn. Witte wijn wordt cool gedronken. Het passende glas heeft daarom een lange steel om de afstand van de hand tot de wijn zo groot mogelijk te houden, en de bokaal heeft minder volume dan een glas voor rode wijn. De wijn moet "ademen", zoals men zegt, d.w.z. in contact komen met de lucht - opdat hij zijn volle aroma kan ontwikkelen. Hij wordt daarom gedronken in grote, bolvormige glazen, die groter kunnen zijn naarmate de wijn zwaarder is en meer tannines bevat. Roséwijn daarentegen kan goed worden geserveerd in middelgrote glazen. Een vrij nieuwe ontwikkeling zijn speciaal ontworpen universele glazen die elke wijn helpen zijn volle bouquet te bereiken.
- Sekt: Het glas bij uitstek voor mousserende wijn, champagne en prosecco is de mousserende wijntulp. Flesjes voor mousserende wijn en champagnekommen zijn ook mooie glazen, maar ze hebben het nadeel dat ze een groot oppervlak hebben - het koolzuur gaat er sneller af. Champagneglazen van hoge kwaliteit krijgen tijdens de productie een "mousse-punt". Deze verhoogde of opgeruwde zone op de bodem van het glas zorgt ervoor dat het koolzuur beter opborrelt ("mousses") en naar de top stijgt.
- Bier: Bij bier hangt het, net als bij wijn, af van de soort. Voor pils, pils of schwarzbier is het klassieke biertulpje het glas bij uitstek. Lichtgewichten als Kölsch bijvoorbeeld doen het goed in de Kölner Stange, omdat het koolzuur zich hier goed kan verspreiden. Altbiers horen klassiek thuis in een bokaal. Dunwandige glazen met een holle steel en een opening die naar boven toe taps toeloopt, zijn de perfecte keuze voor fijne ambachtelijke bieren - hier kunnen de aroma's zich echt ontwikkelen alvorens te drinken.
- Whisky: Bij whisky gaat het er vooral om of je het met of zonder ijs wilt drinken. Voor bourbon, die gewoonlijk met ijs wordt gedronken, zijn tumblers met een dikke bodem en voldoende ruimte voor de ijsblokjes het best. Voor malt, single malt of single grain whisky kunt u kleinere glazen gebruiken.
- Cognac: Cognac wordt traditioneel geserveerd in grote bolvormige glazen waarin de drank zijn volle aroma kan ontwikkelen door te zwenken. Net als een wijnglas mag het nooit voor meer dan een derde gevuld zijn, maar in tegenstelling tot een wijnglas wordt het bij de beker gehouden, omdat de warmte van de hand hier gewenst is en dient om de smaak volledig tot ontwikkeling te brengen.
- Schnapps en likeur: Terwijl schnapps wordt geserveerd in kleine bekers, doet likeur het beter in kleine bekers - vaak met een cilindrische vorm die naar boven toe groter wordt. Grappa is een uitzondering. Hij wordt gedronken uit een bolvormige beker met lange steel, zodat het aroma goed tot zijn recht komt zonder dat de alcohol te veel wordt benadrukt.
Heb je de juiste keuze gemaakt? Dan is het nu tijd om te toasten. Wist je dat dit gebruik oorspronkelijk een voorzorgsmaatregel was om niet stiekem vergiftigd te worden? In de tijd van de oude Grieken, toen men nog uit kleien vaten dronk, toostte men zo hard dat de drank over en in elkaar klotste. Dit was om zichzelf te beschermen tegen gerichte moordaanslagen. Alcoholvergiftiging werd op deze manier echter niet voorkomen, integendeel: dezelfde mannen geloofden dat zij alleen door hun goden zouden worden gehoord als zij voldoende alcohol hadden gedronken. In die zin: Proost!
