Bijenkorf bel

In tegenstelling tot kerkklokken, die in hun complexe ontwerp ontworpen zijn om een meervoudige harmonische klank te produceren, produceert het slaan van een bijenkorfklok slechts één, maar bijzonder heldere en zuivere, langdurige toon - tenminste als er hoge normen worden toegepast op de vervaardiging ervan.

Zo gebruikt de fabrikant zuiver klokbrons, waarvoor hoogzuiver tin moet worden gebruikt (meestal tin met een zuiverheid van 99,99%, wat ver boven de industriële normen ligt). Het gieten gebeurt in een zandvorm waarin elke bel afzonderlijk wordt gegoten. Hij krijgt zijn perfecte klank door de zorgvuldige afwerking van de blank, die aanvankelijk ongeveer een halve toon hoger is gestemd dan de gewenste. Alleen door hem met de hand te "draaien" - de gegoten huid aan de buitenkant van de klok te verwijderen en hem aan de binnenkant te laten zoals hij is - en hem te polijsten, wordt zijn klank iets lager omdat het materiaal dunner wordt, en zo bereikt hij uiteindelijk, in zekere zin met de hand gestemd, zijn definitieve noot.

Elk van deze bijenkorfklokken is uniek en heeft daarom individuele boventoonmengsels, een unieke puls en natuurlijke oscillaties. Hun toonhoogte of frequentie zelf kan variëren tot een kleine terts omhoog of omlaag.

Gewoonlijk zijn bijenkorfklokken muziekinstrumenten die hun plaats vinden in grotere sets en beiaarden. De klokvorm, die dateert uit de Middeleeuwen, dankt zijn naam onmiskenbaar aan zijn vorm: Hij wordt in het Duits Bienenkorbglocke genoemd en in het Engels "Cup-Bell", omdat hij ook op een omgekeerde beker lijkt.

De fabrikant, een specialist in historisch slagwerk, heeft in zijn eerste beroep het gieterijvak geleerd en kon daardoor al jaren geleden naar eigen idee een gewenste beiaard gieten. Hij richtte zonder meer zijn eigen klokkengieterij op, specialiseerde zich in middeleeuwse klokvormen en levert nu aan gerenommeerde orkesten en ensembles en aan particulieren die ze gebruiken als huisklok of doopgeschenk.